اختلاف فاضلاب شهري و صنعتي

اختلاف فاضلاب شهري و صنعتي قابل تامل است. هدف اصلي صنعت، توليد بهترين فرآورده ممكن با كمترين هزينه است. بنابراين ايجاد تاسيسات تصفيه ضايعات، ناديده گرفتن هدف اصلي صنعت است. به منظور رقابت در بازار جهاني، صنعت بايستي هزينه ها را در حداقل نگه دارد و آشكارترين زمينه صرفه جويي، بخش تصفيه ضايعات است. زيرا فرآورده توليدي، حداقل تاثير را از اين قسمت دريافت مي نمايد. بنابراين تصفيه نمودن يا عدم تصفيه ضايعات تاثيري بر فرآورده توليد شده ندارد. از طرف ديگر، سازمان هاي مسئول تصفيه فاضلاب نيز بايد هزينه هاي عملياتي را كاهش دهند و اين امر تحت تاثير قوانين موجود براي سازگاري عمليات با نيازمندي هاي پذيرفته شده محيط زيست مي باشد و اين نيز باعث افزايش هزينه ها مي شود.

اين سازمان ها بايد سرويس هاي ديگري ارائه دهند كه مستلزم استخدام نيروهاي بيشتر است. مقايسه بين صنايع و نيز سازمان هاي مسئول تصفيه، تفاوت عمده در اهداف هر دو طرف قضيه را روشن مي نمايد.

جدول زمان بندي كارها در صنايع بسيار متغير است. ممكن است زماني يك واحد صنعتي تعطيل باشد، در حالي كه در زمان ديگر همان صنعت ممكن است چند برابر ظرفيت معمول به كار ادامه دهد. در يك زمان ممكن است بار عمده فاضلاب تا ظهر توليد شود ( به دليل يك مشكل در برنامه بهره برداري ) و در زمان ديگر ممكن است هيچ فاضلابي ) به دليل ايجاد مشكل در واحد و يا تعطيل آخر هفته توليد نگردد.

در حالي كه سيستم فاضلاب شهري بايد تمام ساعات شبانه روز و نيز تمام هفته فعاليت نمايد. جريان فاضلاب در يك شهر از يك الگوي خاص در طول روز تبعيت مي نمايد، چنانچه قرار باشد يك سيستم فاضلاب شهري براي فاضلاب صنعت نيز جوابگو باشد بايد متفاوت از روش هاي معمول، طراحي و بهره برداري شود تا بتواند جوابگوي هر دو نوع فاضلاب توليدي باشد.

بدين معني كه اگر سيستمي فقط براي فاضلاب شهري طراحي شود، نمي تواند پذيراي فاضلاب صنعتي باشد. از ديدگاه صنعت، تصفيه فاضلاب بعنوان يك ضرورت تحميل شده است زماني كه تاثير فاضلاب روي آب هاي پذيرنده آشكار باشد يا توسط موسسات ذيربط تصفيه الزامي باشد، اين امر ضرورت پيدا مي يابد.

مقادير آلاينده ها در ضايعات صنعتي مي تواند در محدوده صفر تا حدود 100/000ppm تغيير كند. متغيرهاي فاضلاب صنعتي در دوره هاي نرمال كاري و دوره هاي متغير موقت غيرقابل پيش بيني است. از طرف ديگر حجم ضايعات شهري به خوبي مشخص شده است و در محدوده 100-1000ppm براي آلاينده هايي كه معمولا در حجم هاي 50 تا 150 گالن به ازاي هر نفر آلاينده موجود است، بايد جداگانه طراحي و بهره برداري شود.

ضايعات صنعتي در ميزاني كه خيلي متفاوت است ( از مقادير صفر تا پنج برابر ميزان فاضلاب هاي خانگي ) اكسيژن مصرف مي كنند. برخي فاضلاب ها فاقد ماده آلي هستند، بنابراين به اكسيژن نياز ندارند.