روش هاي تزريق ازن به آب

ازن در تماس دهنده به آب تزريق شده و در آن پخش مي شود. تماس دهنده مي تواند بصورت ستون بلند عمودي، مخزن دو بخشي، ستون بستر آكنده ي شيب دار، همزن ثابت يا يك همزن با سرعت بالا باشد. روش هاي تزريق ازن به آب شامل :

1. تزريق هواي غني از ازن به آب مي تواند تحت فشار مثبت توسط يك ديفيوزر صفحه اي متخلخل واقع در كف يا تحت فشار منفي
2. توسط انژكتور يا نازل ونتوري مانند انجام شود. حباب هاي ريز ازن و مخلوط هوا باعث انتقال جرم شده و اكسيداسيون و گندزدايي در حوضچه ي تماس رخ مي دهد.

وقتي ازن تحت فشار تزريق مي شود، بايد فشار آن به اندازه اي باشد كه بر فشار استاتيكي و افت فشار در ديفيوزرها و لوله ها غلبه كند. اگر تزريق تحت فشار منفي انجام مي شود، انژكتور بايد براي كشيدن ازن از ازن ژنراتور، ايجاد خلا نمايد. كارايي انتقال اكسيژن به غلظت ازن در گاز خوراك، فشار گاز خوراك در نقطه ي تزريق، اندازه ي حباب ازن، دماي آب، وضعيت راه بندها در حوضچه ي تماس و ظرفيت طراحي سيستم بستگي دارد.

در ابتدا ازن وارد شده به آب صرف برطرف كردن نياز ازن شده و سپس به صورت باقي مانده در آب پايدار مي شود. غلظت هاي معمول باقي مانده ي ازن بين 0/3-0/9 ميلي گرم در ليتر قرار دارد.

ميزان معمول تزريق ازن بسته به هدف از كاربرد آن ( يعني گندزدايي، كنترل طعم و بو، كنترل رنگ و كنترل پيش سازهاي THM ) بين 1 تا 5 ميلي گرم در ليتر متغير است.

بعلت اختلاط و وجود تلاطم در حوضچه ي تماس، تعيين زمان تماس مشكل است. چندين حوضچه ي تماس اختلاط كامل مي تواند به طور سري بهم متصل شده تا شرايط جريان پيستوني بهتر فراهم شود.

در يك سيستم دو بخشي، بخش اول حوضچه ممكن است دو سوم كل ازن را دريافت كرده تا نياز ازن تامين و ازن باقي مانده حداقل باشد. در بخش دوم، باقي مانده ي دوزاژ ازن براي دستيابي به مقدار باقيمانده ي مطلوب و پايدار به آب اضافه مي شود. بهترين راه تعيين دوزاژ ازن، انجام مطالعات پايلون است.